Archive for the ‘Hulphond Winto’ Category
Wendy
Posted on: 16 mei 2012
Hallo iedereen,
Tot mijn verdriet moet ik jullie mededelen dat Wendy is overleden.
Ik wens Stefan, zijn familie, Wendy’s familie en vrienden heel veel sterkte met dit vreselijke verlies.
Wendy
23 juni 1977 – 13 mei 2012
Weerzien met Winto
Posted on: 20 augustus 2011
Hallo hallo,
Na een lange tijd hebben we WINTO weer eens gezien!
Ja echt: WINTO!
Onze lieve WINTO!
Jippie!
Al bij de voordeur werden we enthousiast door hem begroet, maar hij schijnt iedereen zo te begroeten, dus wie weet herkende hij ons eerst niet eens, hahaha!
Het was werkelijk een prachtige dag en Wendy en haar man Stefan hebben een fijne tuin dus we konden lekker buiten zitten.
Winto zocht regelmatig de schaduw op, maar telkens kwam hij toch weer aangelopen om even snel een knuffel te halen.
Wat een schatje is het toch ook!!!
Winto was recent naar de trimster geweest en dat was duidelijk te zien: Hij zag er piekfijn uit!
Hij is gezegend met een erg dikke vacht, dus ik kan niets anders zeggen dan dat hij er nog steeds uit ziet als een pluizige beer. Vast niet iets wat een stoere vent wil horen, haha.
We zijn helemaal op de hoogte gebracht over zijn buurtvriendinnetje en al zijn maffe streken en we hebben nu kunnen zien dat hij daar helemaal op zijn plek zit en dat er goed voor hem gezorgd wordt (dit wisten we natuurlijk allang, maar het is fijn om het met eigen ogen te kunnen zien).
Toen ik even naar het toilet ging liep Winto met me mee en toen ik terug kwam lag hij in de woonkamer op me te wachten. Hier hebben we een klein onderonsje gehad en mocht ik uitgebreid zijn buik kriebelen. Heerlijk!
Na een heleboel geklets (met Wendy en Stefan) en geknuffel (met Winto) zijn we met z’n allen richting station gegaan.
Winto was op dat moment weer helemaal in zijn rol als hulphond en nam dit heel serieus. Natuurlijk wel met een zwaaiende staart a la Winto, dat spreekt voor zich.
Na een lange terugreis hebben we Zico bij de trainster opgehaald en hij herkende ons gelukkig ook nog, hahaha!
Het was een lange dag, maar ook een heerlijke dag.
Nu lekker slapen!
Kirsten
Neefjes en nichtjes
Posted on: 5 mei 2011
- In: Hulphond | Hulphond Winto
- 2 Comments
Aloha,
Gisteren zijn Martijn en ik op bezoek geweest bij het fokgastgezin van Woukje, de zus van Winto.
En met reden natuurlijk, namelijk om met Woukje en haar zes pupjes te knuffelen!
We werden al opgewacht door Woukje, die veilig uit de buurt bleef van haar eigen kleine monsters.
Na haar eerst begroet te hebben was het tijd om naar binnen te gaan en de pups te ontmoeten.
We hadden net een voet over de drempel gezet toen we letterlijk bestormd werden door vijf dolle bolletjes.
Hier achteraan kwam nog een zesde bolletje, maar hij was wat voorzichtiger en keek eerst de kat uit de boom.
Heerlijk hoor, al die kleine lijfjes die ruiken naar warme melk en voelen als zachte bolletjes fleece.
Het eerste half uur zijn we niet van onze plaats bij de deur gekomen en zijn we daar maar op de grond gaan zitten.
De pupjes vonden het allemaal bere-interessant en onze handen, schoenen en kleding werden uitgebreid geproefd.
Na een tijdje keerde de rust terug en sommige pupjes vielen in slaap. De één deed dan nog moeite om een lekker zacht plekje te zoeken, de ander viel gewoon in slaap op de plek waar hij of zij op dat moment toevallig was.
Nu konden we eindelijk veilig naar de bank lopen om daar te gaan zitten en een kop thee te drinken.
Na de thee was het eigenlijk tijd om te gaan, maar toen werden de pupjes net één voor één wakker en begonnen ze meteen weer te spelen, piepen en heel schattig te wezen. Moeder Woukje stak ook even haar hoofd om de deur en werd gelijk bestormd door het hongerige puppenspul. Zij sloegen luid smakkend hun slag terwijl Woukje er een wel heel ongelukkig gezicht bij trok.
Zij zal het vast niet zo erg vinden als ze straks naar hun eigen gastgezinnen gaan. 😉
Toen Martijn en ik ons eindelijk konden beheersen zijn we snel vertrokken, anders zaten we er nu nog!
Groetjes,
Kirsten
Oom Winto
Posted on: 30 maart 2011
- In: Hulphond | Hulphond Winto
- 1 Comment
Jippie,
Sinds gisteren is Winto de trotse oom van maar liefst zes neefjes en nichtjes!
Winto’s zusje Woukje is fokteefje voor Hulphond Nederland en ik heb regelmatig contact met haar gastgezin.
Het zijn drie teefjes en drie reutjes.
Lief!
Winto update
Posted on: 1 februari 2011
Hoi hoi,
Eindelijk weer eens een berichtje van mij en dan ook nog op 1 februari; Precies een jaar nadat we Winto naar Herpen moesten brengen.
Met Winto gaat het heel goed. Zijn baasje Wendy en hij raken steeds beter op elkaar ingespeeld, hoewel er hier en daar de nodige aandachtspunten zijn. Zo kan Winto snel onzeker raken als een oefening meerdere keren niet goed gaat.
Zo had hij moeite met het commando “go to bed” en zelfs zo zeer dat hij er op een gegeven moment van in paniek begon te raken. Heel vervelend natuurlijk, maar samen met de trainster zijn ze er uit gekomen.
Zijn bench werd vervangen door een heerlijke zachte mand en het commando werd veranderd in “naar je mand“.
Sindsdien gaat het goed!
Vorig jaar zijn Wendy en Winto samen op vakantie naar Duitsland gegaan.
Ze waren samen een echte attractie en af en toe moest Wendy’s man voor ze gaan staan als de toeristen te opdringerig werden. Wat natuurlijk te erg is voor woorden, maar goed…
Ook gaat ze aan Hulphond Nederland vragen of de tekst ‘niet aaien aub’ ook in het Engels gemaakt kan worden voor op het tuigje, want ze moest de mensen bijna van Winto afslaan omdat ie “so sweet” en “so lieb” is.
Goh, daar kan ik me nou helemaal niets bij voorstellen. 😉
Eenmaal weer thuis gingen de trainingen verder.
Spullen brengen die ze aanwijst met een aanwijsstok, de zware koelkastdeur openen en natuurlijk af en toe heel ondeugend zijn.
Maar de allerbelangrijkste taak van alles is toch wel het opbouwen van een goede en hechte band tussen baas en hulphond.
Maar zoals je hieronder kunt zien gaat dat de goede kant op…
Groetjes,
Kirsten
Pakket Express
Posted on: 29 november 2010
Hoi hoi,
Tot mijn grote vreugde krijg ik regelmatig leuke mailtjes van Wendy over Winto. Toen hij laatst twee jaar oud werd, hebben Martijn en ik een pakketje gestuurd met een aantal lekkere kauwstaven en een kleurrijk nieuw speeltje.
Deze is op tijd en in goede staat aangekomen, gezien de foto’s die ik de dag erna kreeg:
En ja, je ziet het goed: Winto gaat tegenwoordig door het leven met een roze-bruine neus! Het schijnt nogal eens voor te komen bij, voornamelijk, retrievers, maar ik had nog nooit zoiets gezien.
Natuurlijk heb ik nog veel meer te melden over deze superhond, maar dat komt een andere keer. Het gaat in ieder geval erg goed en dat is toch het belangrijkste!
Groetjes,
Kirsten
Nieuwe lichting
Posted on: 22 november 2010
Hey hoi,
Gisteren zijn Martijn en ik op bezoek geweest bij een ander gastgezin.
We kenden elkaar al een tijdje, want zij hadden vorig jaar het zusje van Winto in huis: Woukje. Woukje woont inmiddels bij haar nieuwe gezin, waar ze waarschijnlijk heel binnenkort voor het eerst gedekt gaat worden.
Winto krijgt er dus neefjes en nichtjes bij!
Maar goed, we hadden natuurlijk een goede reden om langs te gaan, want wat is een betere reden dan een kleine, pluizige pup!
En geloof me: Deze was heel pluizig en heel klein.
Graag wil ik je voorstellen aan Xintya:
Wat heerlijk om weer over een bloot pupbuikje te kunnen aaien, om weer die messcherpe tandjes te voelen en vele likjes op je hand te krijgen.
Naast Xintya hebben ze nog een (toekomstig) hulphond in huis. Dit is Mila, een knappe golden/labrador kruising.
Helaas zal zij ergens in januari al naar Herpen gaan en moeten ze afscheid nemen van deze zachtaardige en hard werkende dame.
Met z’n allen hebben we een boswandeling gemaakt. Mila en de heren voorop en wij met Xintya er achteraan. Tja, die korte puppootjes gaan niet zo snel en er is ook zoveel te zien en te beleven.
Na een tijdje moest ze in de draagzak, maar daar was ze het niet mee eens.
Nu al een pittige dame, die Xintya!
Na de wandeling was het tijd om richting huis te gaan en in de auto had ik weer helemaal zin in een pup…
Maar nee, eerst mijn studie afmaken en dan zien we wel weer.
Tot die tijd geniet ik van andermans honden. Dan hoef ik ook lekker niet in de regen te wandelen! 😉
Groetjes,
Kirsten
Gefeliciteerd Winto!
Posted on: 20 november 2010
Oproepkaart
Posted on: 11 november 2010
Geachte Heer/Mevrouw,
Wij maken u erop attent dat uw hond(en)/kat(ten) binnenkort niet meer beschermd is/zijn tegen de volgende ziekten:
Hond Winto:
– combinatie 1 t/m 5
– kennelhoest
Wij adviseren u omstreeks 15/1/2011 uw huisdier(en) te laten herenten.
Met vriendelijke groeten,
uw dierenarts
Succes lieve Winto
Posted on: 5 juli 2010
Hey hoi,
Donderdagavond 1 juli zijn Martijn en ik naar Heeswijk – Dinther gereden voor de overdracht van Winto. En ja, dat is al weer een aantal dagen geleden, maar het was de afgelopen tijd echt veel te warm om op een hete zolderkamer een blog te typen! Maar goed, het gaf me wel de kans om nog even stilletjes heel erg na te genieten.
Op dinsdagavond (29 juni) werden we gebeld door Hulphond trainer Frank die ons graag wat wilde vertellen over Winto. Ik kreeg bijna een rolberoerte, want in de uitnodiging die we hadden gekregen stond: Mocht er onverhoopt iets gebeuren waardoor de overdracht geen doorgang kan vinden, zal er vanuit de trainingsschool contact met u opgenomen worden. Hier schrok Frank op zijn beurt weer van, dus je kunt je voorstellen dat het gesprek niet zo’n succesvolle start had, hahaha! Maar gelukkig kon hij mij verzekeren dat het juist wel hartstikke goed ging en dat hij tot nu toe erg tevreden was. Gerustgesteld heb ik afscheid genomen en toen had ik natuurlijk nog meer zin in donderdagavond…
Het was donderdag erg warm en ’s avonds was daar nog geen verandering in gekomen. De overdracht zou plaats vinden in de Looz Corswarem Hoeve, een mooi plekje midden in de natuur. We zagen enkele bekende gezichten (waaronder trainers Saskia en Frank), maar we kwamen natuurlijk voor Winto en zijn nieuwe baasje!
Frank leidde ons de goede kant op en ondertussen begon ik aardig zenuwachtig te worden. Ze zaten samen in de ‘huiskamer’ en Winto spotte ons al gauw. Wat was het weer heerlijk om deze blonde beer in m’n armen te sluiten! Terwijl hij daarna wat tot bedaren kwam hebben Martijn en ik kennis gemaakt met Wendy, het nieuwe baasje van Winto.
Vind je het nou niet prachtig hoe die twee namen bij elkaar passen! 🙂
Mag ik jullie voorstellen aan het nieuwe setje: Winto & Wendy!
Met z’n allen zijn we buiten op het terras gaan zitten om elkaar wat beter te leren kennen. Na een moeizame start hebben we leuk (en lang!) zitten kletsen. Winto deed ondertussen erg lief door regelmatig contact te zoeken en tegen me aan te liggen.
Ik had voor Wendy een fotoboek meegenomen met foto’s van Winto als pup en wat ‘oude’ speeltjes en botten. Toen ik de tas tevoorschijn haalde zat Winto er gelijk met zijn snuit bovenop en hij herkende zijn oude knuffeltje meteen! Blij heeft hij het knuffeltje aangenomen om er mee te gaan spelen en op te sabbelen. Na een tijdje legde Winto zijn poot op het been van Wendy en gaf haar het knuffeltje aan. Zo mooi!
Tijdens een toespraak van Frank legde Winto zijn kop op mijn been alsof hij ook wilde meeluisteren, wat mij een brok in de keel bezorgde. Ieder gastgezin kreeg een cd met foto’s van de afgelopen week. Er stonden zoveel leuke foto’s op van Winto en Wendy, dat het me moeite heeft gekost om er ‘slechts’ een paar uit te kiezen:
Samen op pad tijdens de training
Winto aan het werk
Lekker in het bos
Van Wendy kregen we hierna een lief kaartje en een miniatuur Winto beeldje. Ik had het idee dat ze nog erg aan Winto moest wennen (logisch natuurlijk) en daarom vond ik het prettig om met haar te praten en zo hopelijk een hart onder de riem te kunnen steken. Voor haar is het concept ‘hond’ namelijk helemaal nieuw en er zijn zoveel dingen waar je aan moet (leren) denken. Want hoe weet je bijvoorbeeld of je hond wil spelen of gewoon een maffe bui heeft? Of hoe kan je zien dat je hond moet plassen? En wat doe je als hij los loopt en niet terug komt?
Ik vond het leuk en vleiend dat Winto zich zo lief en enthousiast gedroeg naar ons toe. En misschien was dat voor Wendy ook wel fijn: Om te zien dat Winto in het begin wellicht wat gereserveerd kan zijn, maar uiteindelijk ook erg houdt van knuffels en zoenen krijgen en lekker spelen.
Vol trots vertelde ze over een oefening tijdens de training: Zij was samen met Frank aan het trainen toen ze midden in de Hema aan Winto het commando gaf om iets voor haar op te rapen. Ze hoefde nauwelijks haar mond open te doen of Winto had het voorwerp al gepakt en heel netjes in haar schoot gelegd. Volgens Frank had hij toen even een “Fisherman’s Friend momentje.” Goed zo Winto!
Wendy gaf (tot onze opluchting) aan dat ze wel contact met ons wil houden om te kunnen vertellen over Winto’s gekke streken. 😉
Tot die tijd kan ik niets anders dan ze samen heel veel succes te wensen!
Jullie zijn een prachtig stel…
Groetjes van een hele trotse
Kirsten
P.S. Ik ben zo trots!
Of had ik dat al gezegd?! ;-p
Hulphond Winto 